donderdag 6 juni 2013

Nederland (Belasting)paradijs?



Het woord paradijs doet mij denken aan een paradijselijk stukje aarde. En ik kan het weten want ik ben zelf geboren op een dergelijk paradijselijk eiland op deze aarde. Aantrekkelijk om zijn vele faciliteiten: veel zon, prachtige stranden en zee, geweldige temperaturen, heerlijk ontspannen sfeer en voor sommigen een waar fiscaal paradijs. Met stomme verbazing heb ik dan ook kennis genomen van het feit dat Nederland een belastingparadijs zou zijn. De link tussen belastingen en Nederland kan ik nog leggen, maar een paradijs? Sorry, als ik iemand hiermee beledig, maar dat heb ik hier helaas niet mogen ervaren. Maar als ik om mij heen kijk, zou het zo maar kunnen dat anderen daar anders over denken. Laten we enkele situaties de revue laten passeren.

1. De vele buitenlanders (als ik de krant mag geloven vallen daaronder in ieder geval een aantal Bulgaren en Polen) die gebruik maken van onze riante toeslagenregeling. Heerlijk toch, je schrijft je in in een flat, je zit er nooit, bent dus formeel woonachtig op dat adres en toucheert handenvol geld aan toeslagen terwijl je feitelijk elders verblijft.

2. De staatssecretaris van Financiƫn die al geruime tijd wist dat er gefraudeerd werd met toeslagen, maar dat niet meldde aan de Tweede Kamer. Hij heeft het een paar dagen heel moeilijk gehad, wachtte zwetend af of de Kamer zijn handelen wel zou pikken, kreeg een debat met bagger over zich heen waar de honden geen brood van lusten, maar mag toch staatssecretaris blijven. Volgens sommigen weliswaar beschadigd maar toch. Als straks zijn politieke loopbaan voorbij is, weet ik bijna zeker dat er op hem een prachtige functie ligt te wachten met een honorarium dat zeker niet zal aansluiten bij de Balkenende-norm. Onder het motto: als je niet meer betaalt, kun je geen goede krijgen. En welke eigenschappen je hem ook toedicht: een volhouder was het en de aanhouder wint immers?

3. Veel ziekenhuizen en zorgverleners hebben veel te hoge bedragen gedeclareerd. Dat heeft geleid tot veel te hoge zorgpremies. Wordt dat geld teruggevorderd? Volgens mij niet. De belastingbetaler heeft betaald in het verleden en blijft betalen, want er ontstaat een gat en dat moet gedicht worden.

4. Wist u dat het uitmaakt wat je voor een verrichting ontvangt of de vergoeding op grond van de basisverzekering of uit de aanvullende verzekering moet komen? Aanvullend wil zeggen in het aan mij bekende geval een vergoeding van € 150 voor een verrichting in plaats van € 37,50. Zo in de zak van de zorgverlener. Paradijselijk toch?

5. En dan hebben we het nog niet gehad over de hoge winsten die grote ondernemingen behalen. Daar vloeit bitter weinig van terug in de Nederlandse schatkist, helaas. Of zorgverzekeringsmaatschappijen die zelf 5 miljoen winst maken, terwijl de bestuurders 12 miljoen vangen. Terwijl het eigen risico opnieuw zal worden verhoogd en de zorgpremie vermoedelijk ook.

6. Misschien een kleinminpuntje is het initiatief-wetsvoorstel voor een parkeerbelasting per minuut. Scheelt gemeenten handenvol geld, omdat ze nu per tijdvak geld ontvangen. Voor reeds bestaande parkeerautomaten geldt een riante overgangsregeling. En als dat voorbij is? Wedden dat dan allerlei andere tarieven fors verhoogd worden om een eventueel gemeentelijk tekort te dekken? Voor de makers van parkeerautomaten zorgt de belasting hier voor een paradijselijke situatie: er komt flink geld in het laatje.

7. Dan een boekje open over het wel en wee van de belastingdienst. Dat loog er niet om. Boekencontroles die niet uitgevoerd kunnen worden wegens gebrek aan mankracht. Aangiften en bezwaren de nog steeds ongecontroleerd worden weggestempeld als de tijd begint te dringen. Negatieve aangiften omzetbelasting die klakkeloos worden uitgekeerd zonder gecontroleerd te worden op juistheid. De afhankelijkheid van bestanden van de Kamer van Koophandel. Ook zo’n instantie waar je je vraagtekens van het nut erbij zet maar daarover
misschien een andere keer. Belastingwetgeving die niet of niet goed werkbaar is en voor meerderlei uitleg vatbaar. Blind vertrouwen na gemaakte afspraken, zelfs als tegen beter weten in bekend is dat informatie van derden erop wijst dat dit ten onrechte is.

Ik kom terug bij het begin van mijn verhaal: voor wie is Nederland nu een (belasting)paradijs?  Ik stel vast: voor mij niet. En wellicht voor u ook niet. Of ….. heb ik mij vergist? Is het toch niet een heel aardig (belasting)paradijs: Hoe gekker het er fiscaal aan toe gaat, hoe leuker ik het vind. Hoe meer werk er is. Hoe meer er contact moet zijn tussen bestuur en aangeslotenen van het NIBA. Hoe meer de cursussen bezocht zullen worden. Hoe vaker we zullen borrelen, met elkaar eten onder het overleg. Dat zou gezellig zijn. Voor mij staat in ieder geval vast dat ik in staat ben om regelmatig mijn paradijselijk geboorteland te bezoeken dankzij de Nederlandse belastingwetgeving en de heisa die daar soms over gemaakt wordt. Bovendien heb ik dan uiteindelijk tijd over, want aan mijn huwelijk hoef ik tijdelijk niet te werken. Mijn echtgenoot werkt zich dan namelijk een slag in de rondte als fiscalist. Of u het dan een (belasting)paradijs vind laat ik graag aan u over, maar een beetje paradijselijk vind ik het toch wel. Zeker als de zon schijnt, de temperatuur zodanig is dat ik eindelijk mijn winterjas uit kan laten, de staatssecretaris een leuke fiscale uitspatting doet, is mijn dag niet meer stuk te krijgen en waan ik mij toch echt even in een paradijs.