dinsdag 25 maart 2014

Boeven vangen

Ze hebben mij altijd geleerd dat je boeven met boeven moet vangen en ik heb me altijd afgevraagd waarom dat spreekwoord zo luidde, maar sinds korte tijd begint het mij te dagen. En het lijkt alsof ze nog gelijk hebben ook. Wat is namelijk het geval?

Op 11 maart j.l. heeft het televisieprogramma Nieuwsuur melding gemaakt van een schikking die het Openbaar Ministerie in het jaar 2000 had getroffen met een strafrechtelijk veroordeelde drugshandelaar. De overeenkomst werd gesloten door de huidige staatssecretaris van Veiligheid en Justitie, meneer Teeven, die destijds officier van Justitie was. In de schikkingsovereenkomst is vastgelegd dat de drugs-handelaar aan het Openbaar Ministerie een schikkingsbedrag betaalde van f 750 000. Uit de rest van de overeenkomst zou blijken dat het Openbaar Ministerie feitelijk geld heeft witgewassen ten gunste van de drugshandelaar. De saldi van enkele Luxemburgse bankrekeningen (waarop conservatoir beslag rustte) werden integraal overgemaakt op een bankrekening van het Openbaar Ministerie. Het Openbaar Ministerie zou deze saldi na aftrek van het schikkingsbedrag van f 750 000 via een Nederlandse vriend van de drugshandelaar overmaken aan de drugshandelaar. In de overeenkomst was verder vastgelegd dat de schikking geheim moest blijven en dat partijen geen mededeling hierover zouden doen aan derden, waaronder begrepen de media en (vertegenwoordigers van) de nationale en/of internationale belasting-diensten en/of fiscale autoriteiten. Tja. Hoe leg je nu in goed gezelschap uit dat dit gebeuren door de beugel kan? Met een beetje geluk heeft u kunnen zien hoe de minister zijn staatssecretaris met vuur en vlam verdedigde. Fiscale deskundigen hebben duidelijk aangegeven dat hier sprake is van een ordinaire witwas-operatie. Of nog erger: medeplichtigheid bij het verhullen van belastingfraude. Maar de wonderen zijn de werd nog niet uit: Onze Tweede Kamer liet zich weer eens met een kluitje in het riet sturen en tuinde erin. U en ik zouden dit kunstje niet moeten flikken, want dan hadden wij al of op korte termijn zeker kennis gemaakt met het verdachtenbankje en wellicht de beruchte vier muren. Meneer Teeven ontsprong de dans. Blijkbaar moeten we hem op zijn blauwe, bruine ogen (wie zal zeggen welke kleur het moet zijn) geloven. Maar eigenlijk zou ik best eens een testje willen uitvoeren. In de vele nascholingen voor mijn opleiding als mediator heb ik namelijk geleerd dat er bepaalde gedragingen zijn waaruit je kunt afleiden of iemand de waarheid spreekt of niet. En daarom zou ik zo ontzettend graag meneer Teeven recht in de ogen willen kijken. Kijken of hij het ook kan en dan weet ik waarschijnlijk gelijk het antwoord op de vraag of het klopt dat je boeven wel of niet met boeven moet vangen. Mocht het gebeuren en mits mijn geheimhoudingsplicht het niet belemmert, zal ik u zeker op de hoogte houden al was het maar van de kleur van zijn ogen.