Fiscale driften

Voor mij even geen columndrift: ik was tijdelijk even uitgeschreven.
Dat wil zeggen: ik moest allerlei andere zaken aan papier toevertrouwen. Dat kwam goed uit om de columns even te verruilen voor allerlei weten-schappelijke beschouwingen. Het was komkommertijd qua onderwerpen. Maar aan alles komt een eind en dus ook daaraan. Dan krijg je lente-kriebels en ook weer dat gevoel om toch een column te maken.

 

In januari werd bekend gemaakt dat de aangifte via het programma van de belastingdienst per 1 maart 2015 zou verschijnen. Niet veel later werd bekend dat alle aangiften vooringevuld zouden worden. Tot zover niet zoveel nieuws onder de zon. Echter daarna kwam de aap uit de mouw: er moet zoveel mogelijk aangifte worden gedaan via het eigen domein bij de belastingdienst. Een unicum volgens een bekende functionaris van de belastingdienst. Dit moest even bij mij bezinken. Inmiddels bezinkt het al vanaf ik de wetenschap heb dat het zo gaat gebeuren, maar eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik niet snap wat daar voor mij zo gunstig aan is.  Mij is altijd geleerd: je kan beter zelf iets invullen dan iets moeten controleren want dat is per definitie altijd meer werk. En het moet gezegd: van mijn vooringevulde aangifte 2013  klopte geen jota (en van die van mijn man dus ook niet). Ik vond en vind het een regelrecht rampenplan. Wat is er dan zo fijn aan voor de belastingdienst? Leidt het tot het sneller opleggen van aanslagen? Eerst dacht ik nog misschien, maar een recent interview in de Telegraaf van 14 februari j.l. maakte mij duidelijk dat dat niet waarschijnlijk was. Een oud-vicepresident van het Gerechtshof had zich daar kritisch uitgelaten over de bezuinigingsdrift van de overheid. Onder andere de doorgeschoten bezuinigingsdrift leidt tot het inboeten aan kwaliteit. De steeds grotere invloed van besturen op de selectie van hun medewerkers werkt vaak niet mee in positieve zin. De keuze wordt vaak gemaakt voor een type dat niet dwarsligt en braaf de lijn volgt die zij uitzetten, terwijl een kritische, creatieve en inventieve houding op zijn plaats zou zijn. Vele advieskantoren zouden er nog wat van kunnen leren! Inmiddels begint mij wel een licht te dagen. Alles wat je automatiseert, hoef je niet te laten ondersteunen met vaardigheden. Dat heeft tot gevolg dat houding en gedrag veel minder een rol speelt. En dat terwijl eindelijk bij de belastingdienst het kwartje valt dat belastingrecht toch met name een gedragswetenschap is. (ik heb het de belastingdienst zelf horen zeggen op een belangrijk symposium niet zo heel lang geleden). Of moet ik zeggen gelukkig dat de belastingdienst als een van de weinigen onderkent dat belastingrecht een gedragswetenschap is? En dat zij als eerste allerlei psychologen, pedagogen e.d. in dienst nemen?  Ruim 25 jaar geleden ging de belastingdienst als een van de eersten voorop met het geven van allerlei managementtrainingen en vaardigheden. Ik was een van de gelukkigen ze te mogen volgen tijdens mijn opleiding tot belastinginspecteur.  En nu na al die jaren ervaring en vele trainingen en vaardigheden rijker: niets dan lof voor de belastingdienst dat zij dit toen hebben gedaan en voorop liepen en naar mijn smaak in verhouding tot vele advieskantoren nog steeds voorop lopen. De bedenker van al deze trainingen en het opleidingsprogramma had visie! En met Mollema(de geïnterviewde in de genoemde krant) moet ik bekennen: ik geloof niet dat je procedures kunt bekorten door digitalisering. Zou het dan leiden tot een forse bezuiniging?  Ik vraag het mij af. Om dit te realiseren moet er toch menig belastinggeld in zijn gestopt, lijkt me. En een systeem moet je onderhouden. Je kunt er wel een hoop mee uitschakelen! De site is tot op heden ontzettend overbelast. En als je dus halverwege je aangifte bent en je wordt uit het systeem gegooid, kun je helemaal overnieuw beginnen. Verkoop dat maar eens aan een klant. Die IT-jongens maken overuren. Ook dat herken ik van de advieskantoren. En nu weet ik waar het ook al weer voor was: voor de werkgelegenheid natuurlijk.